De "Koeniverse" van Koen - interview
02-01-2016
Over eye openers, een plek veroveren in de jazzwereld en zijn oma…
Je hebt een elektrische pianootje, die zie je niet zo vaak…
“De Wurlitzer! Hij heeft een beetje gitaarachtig geluid en soms klinkt ie een beetje sinister. Je kunt er ook goed mee brullen. Je hoort ‘m in de muziek van Stevie Wonder maar verder hoor je ‘m niet veel in de jazz. Meer in de pop en hippiemuziek, de Beach Boys en Supertramp.”
De winnaars van The Records krijgen een volledig gefinancierde cd-productie, waarom is dat zo belangrijk voor jullie?
“Het eindproduct is de cd, maar voor mij gaat het vooral om het hele proces. Voor het maken van de cd moet je de muziek schrijven, repeteren, je voorbereiden. Door dat tot in de puntjes goed te doen kun je uiteindelijk op het podium iets goeds neerzetten. Het is ook mooi dat onze muziek gedocumenteerd wordt, dat het is vastgelegd.”
Is het lastig voor beginnende muzikanten om er tussen te komen?
“Er zijn heel veel muzikanten en heel veel conservatoria in Nederland. Er is meer aanbod dan vraag. Je moet je voet tussen de deur krijgen en die er ook tussen houden.”
Na het winnen van The Records hebben jullie wel een voorsprong...
“Zeker, en met het prijzengeld wil ik ook een gastsolist uitnodigingen om met ons komen te spelen. Mijn grootste idool, iemand uit de top van de jazzwereld.”
Ha wie is het?
“Dat kan ik nog niet zeggen, want misschien zegt hij nee.”
Slim, dat levert publiciteit op. Steek je er muzikaal ook nog wat van op?
“Zo iemand kan een ding zeggen waar je meer aan hebt dan 20 lessen. Iets wat je kijk op muziek voor altijd verandert.”
Wat was voor jou de grote eye opener?
“Ik kreeg eens een workshop van de Amerikaanse jazzmuzikant Jason Moran. Hij vroeg ons of wel eens voor onze oma hadden gespeeld. We reageerden allemaal een beetje laconiek. Maar je oma is de moeder van je moeder, zei hij. Dat is toch veel belangrijker dan spelen voor onbekenden. Hij zei het bijna met tranen in z’n ogen. Het was meer een levensles dan een muziekles. Hij was onze mentor.”
Heb je zelf wel eens voor je oma gespeeld?
“Ja, hoewel jazz begreep m’n oma niet zo goed. Maar klassieke muziek vond ze wel leuk. De populaire deuntjes dan.”
