Kleren maken de man - interview

Deze jonge ontwerpers beginnen pas en dan staan ze al tegenover een opdrachtgever…

Was je laatst bij één van de Keep an Eye events, dan is je vast iets opgevallen.
De Keep an Eye Foundation is namelijk in een nieuw jasje gestoken. Letterlijk. Tweedejaars studenten van de KABK in Den Haag ontwierpen een compleet nieuwe kledinglijn voor de Foundation. Maar hoe ging dat ontwerpproces eigenlijk?

Twee teams maakten samen het ontwerp. Kregen ze carte blanche?
“Ja. De Keep an Eye Foundation had wel wat ideeën voor materialen, vorm en sfeer, maar de studenten kregen verder alle vrijheid bij het ontwerpproces. Zo’n nieuwe kledinglijn begint meestal bij het bedenken van een concept. Waarbij ze eerst voor zichzelf scherp moeten hebben waar de Keep an Eye Foundation voor staat en wie de doelgroep is.”

Was dit de eerste keer dat de studenten in opdracht werkten?
“Ik denk dat ze allemaal al wat ervaring hadden met werken in opdracht. Maar nu waren ze echt bij het hele proces betrokken.”

Was dat lastig? Waar moesten ze rekening mee houden?
“De studenten zijn tweedejaars en juist in dat tweede jaar wordt ze geleerd om heel experimenteel te denken. Maar voor deze opdracht moesten ze juist praktisch te werk gaan. Te experimenteel zou lastig worden want het moest wel draagbaar zijn. En het moest modieus zijn, maar wel langer dan een seizoen meegaan. Het allereerste ontwerp was iets extremer, dat was echt een oversized colbert, maar dat bleek toch lastig. De mensen die het zullen dragen zijn niet zo lang als de modellen op de catwalk en moeten het gewoon kunnen dragen tijdens het werk. Je kunt dus hele goede ideeën hebben, maar er zijn ook allerlei praktische dingen waar je rekening mee moet houden.”

Dus het moest steeds nét weer even anders?
“Pas nadat het colbert door het professionele productiebedrijf gemaakt is zie je hoe het echt valt. Zo bleek het jasje toch iets te formeel. Dan wordt de schouder nét iets anders ingezet. Of een borduursel kan niet gestreken worden en dan moet dat aangepast worden. Zo moeten ze constant concessies doen. Dat maakt het proces zo’n goede leerschool.”

Deze jonge ontwerpers beginnen pas en dan staan ze al tegenover een opdrachtgever…
“Zeker, er komt ook zoveel meer bij kijken dan alleen het creatieve proces. De studenten maken alle facetten mee die belangrijk zijn om uiteindelijk een collectie neer te kunnen zetten. Want je kunt nog zoveel leuke ideeën hebben, maar je moet het ook kunnen overbrengen, presenteren en visualiseren. Door dat goed in de vingers te hebben kun je processen sturen. Zo zie je ontwerpers die minder getalenteerd zijn, maar doordat ze zich op al die andere vlakken beter weten te profileren, toch soms verder komen.”

In totaal werkten vier ontwerpers samen. Die waren het vast niet altijd met elkaar eens?
“In het begin waren er zes ontwerpers, twee teams van drie, en dan zie je dat het soms lastig is om op één lijn te zitten. Alle ontwerpers kwamen dan ieder met een eigen ontwerp. Uiteindelijk bestond ieder team uit twee ontwerpers en dat ging prima. Mode ontstaat alleen in samenwerking met anderen. In samenwerking met de opdrachtgever, de docent, fotograaf en klasgenoten die ook elkaar eerlijke kritiek geven.”

De mensen die het zullen dragen zijn niet zo lang als de modellen op de catwalk

Wat in het proces zouden jullie volgende keer anders aanpakken? 
“De planning. Het was de drukste tijd het jaar, in de periode net voor de eindejaarscollectie. Daarnaast gaan alle lessen gewoon door. De volgende keer zouden we een iets rustiger moment kiezen. Maar ik moet zeggen, deze studenten kunnen best wat aan.”

Zeker, het is ze toch maar mooi gelukt...
“Ik vind het heel knap dat ze deze toegepaste opdracht met veel eigen input tot een goed einde hebben weten te brengen. Ondanks de worstelingen. Deze kleding gaat langer mee dan een seizoen. Het was een goede oefening en de ontwerpen zijn ook nog daadwerkelijk in productie gegaan.”

Deze jonge ontwerpers beginnen pas en dan staan ze al tegenover een opdrachtgever… 
“Zeker, er komt ook zoveel meer bij kijken dan alleen het creatieve proces. De studenten maken alle facetten mee die belangrijk zijn om uiteindelijk een collectie neer te kunnen zetten. Want je kunt nog zoveel leuke ideeën hebben, maar je moet het ook kunnen overbrengen, presenteren en visualiseren. Door dat goed in de vingers te hebben kun je processen sturen. Zo zie je ontwerpers die minder getalenteerd zijn, maar doordat ze zich op al die andere vlakken beter weten te profileren, toch soms verder komen.”

In totaal werkten vier ontwerpers samen. Die waren het vast niet altijd met elkaar eens? 
“In het begin waren er zes ontwerpers, twee teams van drie, en dan zie je dat het soms lastig is om op één lijn te zitten. Alle ontwerpers kwamen dan ieder met een eigen ontwerp. Uiteindelijk bestond ieder team uit twee ontwerpers en dat ging prima. Mode ontstaat alleen in samenwerking met anderen. In samenwerking met de opdrachtgever, de docent, fotograaf en klasgenoten die ook elkaar eerlijke kritiek geven.”

Wat in het proces zouden jullie volgende keer anders aanpakken? 
“De planning. Het was de drukste tijd het jaar, in de periode net voor de eindejaarscollectie. Daarnaast gaan alle lessen gewoon door. De volgende keer zouden we een iets rustiger moment kiezen. Maar ik moet zeggen, deze studenten kunnen best wat aan.”

Zeker, het is ze toch maar mooi gelukt...
“Ik vind het heel knap dat ze deze toegepaste opdracht met veel eigen input tot een goed einde hebben weten te brengen. Ondanks de worstelingen. Deze kleding gaat langer mee dan een seizoen. Het was een goede oefening en de ontwerpen zijn ook nog daadwerkelijk in productie gegaan.”

Dit project was gaande terwijl wij ook volop bezig waren met onze eigen collecties

Studenten Trumaine en Ying Ying over het ontwerpproces. Wat was het uitgangspunt? 
“We wilden een ontwerp creëren met een urban feel en tegelijk verfijnd. Het moest aantrekkelijk zijn voor een doelgroep met een jonge geest die nauw verbonden is met de creatieve wereld. Het colbert dat wij hebben ontworpen is makkelijk te combineren met andere kledingstukken. Het staat symbool voor professionalisme en tegelijk draagt het ook de identiteit van de academie.”

Wat viel tegen? Waar liepen jullie tegenaan? 
“In het begin hadden wij enige moeite om minder experimenteel te zijn dan wat we gewend zijn. Vanuit een commercieel oogpunt moesten we minder expressief zijn in het ontwerpproces en het tegelijk aantrekkelijk maken voor een groter publiek.”

Waren jullie het altijd met elkaar eens? 
“Vooraf hebben wij samen goed overlegd wat haalbaar is en wat aantrekkelijk zou zijn voor onze opdrachtgever. Daardoor hebben wij gedurende dit hele project heel makkelijk keuzes kunnen maken waarover we het allebei eens waren.”

Was het de eerste opdracht voor ontwerpen die ook echt in productie zouden worden genomen? 
“We hebben allebei al ervaring op professioneel gebied. Hier en daar hebben we allebei al ontwerpen voor productie gerealiseerd tijdens onze studiejaren en stages bij bedrijven.”

En de vraag die altijd gesteld wordt… Wat hebben jullie ervan geleerd? Zouden jullie het de volgende keer anders aanpakken? 
“Wij hebben geleerd om onze artistieke visie te combineren met commercieel inzicht. Daarbij weten we allebei heel goed dat er altijd aanpassingen aan het ontwerp gemaakt kunnen worden, naar de wens van de opdrachtgever. Dit project was gaande terwijl wij ook volop bezig waren met onze eigen collecties en deadlines, de drukste periode van het jaar. Voor de volgende keer zouden wij een strakkere planning realiseren, zodat er ook momenten van rust kunnen plaatsvinden.”