Van het verleden naar het heden 

(en weer terug)

Deborah over haar tijdreis en start bij Keep an Eye

Volg BlogSpot: < VORIG BLOG   VOLGEND BLOG >

Als student Kunstgeschiedenis begon ik ruim 2,5 jaar geleden bij de Keep an Eye Foundation als galeriemedewerker voor Galerie Pouloeuff. Mijn studie Kunstgeschiedenis ervoer ik als een tijdreis. Ik vond het leuk om via beelden te ontdekken wat mensen in een bepaalde periode belangrijk of mooi vonden. De bekende uitspraak: Kunst is een kind van de tijd.

Toch leek het mij leuk om ook in de praktijk bezig te zijn met kunst en - voor mij totaal iets nieuws - met kunstenaars te werken, want degene waar wij het over hadden tijdens de colleges, die waren er grotendeels niet meer.
Het contact met de kunstenaars was voor mij het meest inspirerende onderdeel van mijn werkzaamheden bij Pouloeuff. Eindelijk kon ik hen vragen waarom ze het belangrijk vonden om zoiets te maken, waarom ze voor een bepaalde techniek hadden gekozen of hoe ze op een vernieuwend idee waren gekomen. Hun artistieke ‘drijfveren’ dus, om maar in de kip en ei terminologie te blijven.

Wat ik af en toe ook miste tijdens mijn studie was de maatschappelijke relevantie. Soms stond het graven in het verleden voor mijn gevoel erg ver van het dagelijks leven. De beruchte vraag: wat kan je daar mee? En toegegeven, soms beslopen mij ook gedachten als: Ik ken nu al deze kunstvormen, maar hoe ga ik hiermee een bijdrage leveren? Bij de Keep an Eye Foundation vond ik ook dat stukje. Door hun steun aan jonge talenten, niet alleen financieel maar ook met kennis en connecties, was ik getuige van de ontwikkeling van veel creatievelingen, zowel op professioneel als persoonlijk vlak.
Ze werden op de academies opgeleid om concepten te bedenken en technieken te beheersen, maar niet voorbereid op de wereld van geld, competitie en zelfs onbegrip. Als kunstenaar moet je heel stevig (en eigenzinnig) in je schoenen staan. Wat erg leuk om te merken is, is dat ik hen ook kon helpen. Ik had geleerd van de fouten van de grote meesters. Andersom ging ik de oude meesters steeds meer relativeren. Zij waren blijkbaar talentvol, maar zij moesten ook maar ergens beginnen. Wat is hun springplank geweest? En hun missers c.q. leermomenten? We zien van hen vaak alleen de meesterwerken van hun leven. Zo is de cirkel weer rond. Het mooie aan kunst is, dat het iets universeels is.

Nu 2,5 jaar verder ben ik alweer ruim een jaar afgestudeerd en ga ik aan de slag voor de Keep an Eye als medewerker projecten.
 Zo ga ik ook mijn horizon verder verbreden. De stichting doet namelijk naast kunst veel voor andere disciplines. Ik zie er naar uit en ontdek graag meer...