Volg de rubriek 'Hoe is het nu met? >
NAAR ALLE BERICHTEN >
“De prijs was een hele mooie erkenning. Toch kwam die prijs voor mij iets te vroeg. Ik was pas afgestudeerd en had m’n plek in de kunstwereld nog niet gevonden. Als ik nu zou winnen, zou ik veel beter weten hoe ik ermee verder zou kunnen.”
“Ik dacht dat de kunstwereld een gesloten wereld was en dat het overal hetzelfde werkte. Ik ben er nu achter dat het bestaat uit allemaal individuen met eigen ideeën. Dat maakt het makkelijker, want zo kun je ontdekken wie of welke galerie het best bij je past. En daar is echt voldoende keuze in.”
“Van mijn tweede tot mijn twaalfde woonde ik in Zweden, aan de rand van het bos. De natuur is daar zo vanzelfsprekend. Op m’n twaalfde verhuisden we terug naar Nederland. Hier is het allemaal wat beperkter. Hier wordt de natuur meer gezien als een attractie, waar je in het weekend een uitje gaat maken en gaat wandelen. Daar is niks mis mee, maar zo is de natuur wel iets dat los van ons staat.
In mijn werk probeer ik de zintuiglijke waarneming van ons lichaam met de natuur samen te brengen. Hoe ervaar je de natuur écht? Dus niet: dit is een boom, daar ligt een steen en wat een mooi landschap. Ik probeer die directe gevoelens weer te geven.”
“Wanneer is een werk af? Wanneer niet? Dat is een hele moeilijke vraag. Ik werk intuïtief en vertrouw heel erg op mijn selectieproces. Is het werk nog steeds boeiend na twee weken? Een werk moet iets onbegrijpelijks hebben. Als je er echt bij stilstaat is de natuur best wonderlijk. Hoe groeit een boom? Die verwondering moeten mijn schilderijen oproepen. En als het dat niet doet, dan werkt het niet.”