Volg de rubriek 'Hoe is het nu met? >
NAAR ALLE BERICHTEN >
Het is al weer bijna twee jaar geleden dat wij Marthe spraken. Toch zijn wij haar niet vergeten en willen wij je haar verhaal van toen niet onthouden.
“Als kind wilde ik uitvinder worden. Je zou kunnen zeggen dat ik een uitvinder van beelden ben geworden. Toen ik naar de kunstacademie ging was ik vastbesloten om met keramiek te gaan werken. Daarom had ik voor de kunstacademie in Den Bosch gekozen - ze hebben een geweldige keramiekafdeling. Op de academie ontdekte ik dat ik tweedimensionaal werk ook hartstikke leuk vind. Ik wilde heel minutieus werken en zo ben ik me gaan toeleggen op het tekenen.”
“Ik kan twee weken met één tekening bezig zijn, soms wel een maand. Ik vind inspiratie in de alledaagse dingen, maar ook in de mythologie, kunstgeschiedenis, het nieuws. Ik gebruik herkenbare beelden en die combineer ik op een absurde manier. In de gezichten die ik maak lijk je vaak iemand te herkennen, maar ze zijn verzonnen.”
“Ik maak ook installaties. Voor een tentoonstelling had ik een ballenbak en keramieken hoofd gemaakt. Kinderen waren voorzichtig, maar veel volwassenen wilden erin duiken. Een keer ging het goed fout. Net voor de opening sprong een man onder invloed van LSD in het werk. Die man ging de porseleinen kop te lijf die daarbij z’n beide oren verloor. Dat vond ik toen vreselijk. Er was ook geen tijd meer om het te maken. Inmiddels is het deel van het werk geworden. Het verhaal is net zo surreëel als het werk zelf.”