Ze maakt voertuigen in de meest vrolijke kleuren.
En dat terwijl haar uitgangspunt de donkere gevangenis van Veenhuizen is… “Ik probeer de bezoekers van het gevangenismuseum langer in Veenhuizen te houden. Een soort extra attractie. Het gevangenismuseum is grijs en grauw. Ik heb daarom expres voor het contrast - veel kleur, gekozen.
Dat kun je wel zeggen, de kleuren spatten van je werk… “Ik wilde dat ze als apart object nog steeds aantrekkingskracht hebben. Daarom zijn de vormen uitdagend en speels. Hierdoor zijn de vervoermiddelen heel feestelijk, ook als ze stilstaan.
Maar het gaat om een gevangenis… “Zodat mensen zich beseffen dat ze alle vrijheid hebben en de mensen in de gevangenis niet.
Komt er een motortje in je voertuigen? “Ha nee. Iemand moet duwen en de ander sturen. Ze moeten aan het werk”
Hoe reageren mensen op het werk? “De meest uiteenlopende mensen komen erop af. Ik ben gevraagd door een kinderdagverblijf. En zelfs mensen die ze in de vorm van golfkarretje willen. Of de schommel voor in eigen tuin.”
Waar komt je inspiratie vandaan? “Ha vaak bij de Action. Als ik het even niet weet ga ik materialen zoeken. Bij de Action vind je meest goedkope materialen en daar krijg ik dan weer associaties bij.”
Hoe vind je het om te exposeren bij Galerie Pouloeuff? “Bijzonder. Op de academie moest het binnen de afdeling passen en wordt er veel geanalyseerd. In de galerie is het gewoon mijn werk.”
Wat is er zo leuk aan je vak? “Dingen altijd kunnen blijven bevragen en altijd nieuwsgierig zijn. Voor mij is het dat ik mezelf kan verrassen.”
Wat zijn lastige kant van het vak? “Kiezen! Welke materialen of mensen die er wel of niet erbij haalt.”
Wat hoop je te bereiken? “Meer kleur in de wereld brengen. Ik zie allemaal zwarte jassen op straat. Dan denk ik, je kan ook kiezen voor een blauwe.”
Na Galerie Pouloeuff verhuisde het werk van Carri naar Pouloeuff partner en conceptstore ZevenendZes in Laren.
Naar de expositie in Galerie Pouloeuff Interview: Juliëtte de Swarte