Volg de Masterclasses:
HIERONDER
Voortbordurend op de succesvolle Keep an Eye Filmacademy Festivals ontstonden de Keep an Eye Masterclasses als een apart project. Dit om deze masterclasses meer tot hun recht te laten te komen door uitsluitend op de inhoudelijke en artistieke kwaliteit te letten. Door deze keuze te maken konden/kunnen de masterclasses niet altijd synchroon lopen met de planning van het Festival. Het zorgt echter wel voor de onverdeelde aandacht van iedereen met een filmhart!
Michel Schöpping, docent aan de Filmacademie en verantwoordelijk voor het sound design van 'The Broken Circle Breakdown', ging in een volle projectiezaal met een aantal crewleden in gesprek over de totstandkoming van de film: hoe ontstond het idee, hoe verliep de samenwerking, waar liep de crew tegenaan.
Namens de filmcrew waren aanwezig: Felix van Groeningen, regisseur en co-scenarist; Dirk Impens, producent; Kurt Rigolle, production designer; Jan Deca, geluidsopname en Nico Leunen, montage. Na de twee uur durende plenaire bijeenkomst vonden er in kleine groepjes verdiepingsgesprekken plaats tussen de afzonderlijke crewleden en studenten. Studenten ervoeren de masterclass als bijzonder inspirerend en waren onder de indruk van de samenwerking tussen de verschillende crewdisciplines. Voorafgaand aan de masterclass werd de film vertoond.
In juni 2014 volgde de uitnodiging voor de masterclass van Nicolas Philibert.
Philibert werd vooral bekend door zijn documentaire ÊTRE ET AVOIR (2002), over een kleine dorpsschool op het Franse platteland. De masterclass van Philibert is een masterclass over filmmaken - zijn visie op het vak, zijn liefde voor cinema en voor het verhaal, het prikkelen van de verbeelding en het maken van films over schijnbaar banale zaken.
Philibert ziet het maken van een film als een ontdekkingsreis. Voor hij gaat draaien wil hij niet te veel van het onderwerp af weten. Deze manier van werken is in Nederland tegenwoordig vrij ongebruikelijk. Aan de hand van fragmenten uit zijn omvangrijke oeuvre vertelde Philibert over zijn werk en manier van werken waarbij hij ook regelmatig zelf de camera hanteert en een aantal van zijn films gemonteerd heeft. Ook ging hij in op het verschil van werken voor de bioscoop en televisie.
Janus Metz Pedersen over ARMADILLO. De Deense regisseur Janus Metz Pedersen (36) was niet uit op het maken van breaking news, zijn Afghanistan-documentaire Armadillo werd het wel.
Na de première van Armadillo in Cannes sprongen journalisten in zijn thuisland er als hongerige wolven bovenop. Ze waren vooral geïnteresseerd in de beelden van een gevechtsactie waarin Deense soldaten vijf Talibanstrijders doden. "Ze verweten ons de persvrijheid te schenden, als we het materiaal niet zouden vrijgeven. Maar wij wilden niet dat de media de soldaten als moordenaars zouden afschilderen. Dat had de complexiteit van ons verhaal in één klap teniet gedaan."
Metz zorgde er daarom voor dat journalisten zo snel mogelijk de volledige film te zien kregen. Daarop ontplofte de bom alsnog. "De film genereerde in korte tijd meer nieuwsartikelen en journaalitems dan de hele oorlog in al die jaren ervoor. Hij gaf stof voor kritische vragen, waardoor er een open debat op gang kwam." Eigenlijk is het ironisch: dat een nadrukkelijk niet-politieke film tot zoveel politieke ophef leidt. Metz Pedersen houdt zich verre van de regeringsleiders en generaals die verantwoordelijkheid dragen voor de militaire interventie. In plaats daarvan brengt hij het Afghanistan-conflict terug tot het persoonlijke niveau. Hij richt zich volledig op de oorlogservaringen van de jonge Deense soldaten. "Ik vond hun psychologische toestand interessant. Hoe ze een schakel in hun hoofd omzetten waardoor ze in staat zijn om andere mensen te doden."