Arend Peeters en Ferre Vuye studeerden beiden drama aan het Koninklijke Academie voor Schone Kunsten aan Den Haag. Arend heeft een grote fascinatie voor beeldend theater en vertrekt in zijn eigen praktijk steeds vanuit beweging. Hij streeft ernaar theater zo transparant en toegankelijk mogelijk te maken zonder te moeten inleveren op absurditeit, abstractie en poëzie. Op een speelse manier prikkelt hij zijn publiek met beelden waar de kijker zelf associatief mee aan de slag mag gaan. Met The Butterpie Effect willen Arend en Ferre ruimte creëren voor fantasie: “We krijgen vaak te horen dat er geen alternatief is voor de realiteit van vandaag. We hopen met dit experiment deze aanname aan het wankelen te krijgen door te tonen wat er mogelijk is met een lege ruimte, twee mensen, verbeelding en tijd.”
Alyson Sillon (zij/haar) is een beeldend kunstenaar en grafisch ontwerper, die zich laat inspireren door tegenculturen en hun mythologische mogelijkheden. Door samen te werken en te onderzoeken via ervaringen, heeft ze een veelzijdige manier van werken ontwikkeld. Haar werk gaat over het gebruik van symbolen, performance en zintuiglijke ervaringen. Een goed voorbeeld hiervan is haar werk Before/After, waarin dit duidelijk naar voren komt. Alyson wil met verhalen, symbolen, geur en performances haar spirituele en lichamelijke relatie tot technofeesten verkennen.
Alyson Sillon (She/Her) is a visual artist and graphic designer, whose inspiration lays grounds in the mythological potential of counter-cultural movements. Through embodied research and a collaborative approach to knowledge-making, she has developed a multidisciplinary practice that touches upon hybrid symbolic language, performance, and multisensory interventions. Her work Before/After is a noticeable work that embodies this notion. Alyson aims to explore her spiritual and corporal relationship to techno parties with storytelling, symbols, scent and performances.
Gijs Scholten van Aschat toneel • Benjamin Herman jazz • Karin Bloemen cabaret • Berend Strik beeldende kunst • Hella Jongerius design • Alex van Warmerdam film • Menno van Dyke circus • Piet Kroon animatie • Rens Muis grafisch design • Robin de Puy fotografie • Claron McFadden opera • Jan Taminiau mode • Lois van Baarle animatie • Nazmiye Oral klassieke muziek • Tejo Remy design • Hansje van Halem grafisch design • Tirzo Martha beeldende kunst • Martin Fondse componeren • Michiel van Erp film • Youp van 't Hek cabaret • Quirine Viersen klassieke muziek • Marwan Magroun fotografie • Hans Klok circus • Bas Kosters mode • Maria Goos film • Viviane Sassen fotografie • Maarten Baas design • Edwin Rhemrev animatie • Zinzi Oegema circus • Francien van Tuinen jazz • Tania Kross klassieke muziek • Raquel van Haver beeldende kunst • Liza Enebeis design •
Een mistige bedachtzaamheid doordringt de fragmenten van het dagelijks leven die in het werk van Elise van Staveren aanwezig zijn. Binnen haar series presenteert ze bevroren momenten, stilstaande beelden van herinneringen die hun eigen stappen lijken na te lopen. Objecten die sporen van een eerder bestaan bevatten, zijn nu doordrongen van een mysterieuze lading.
Van Staveren studeerde in 2021 af aan de HKU (BA) en in 2023 aan het Frank Mohr Instituut (MA). Ze vindt inspiratie in haar dagelijkse omgeving; beelden uit een persoonlijk fotografisch (analoog) archief, popmuziek, snapshots, herinneringen en cinematografische stills vormen het bronmateriaal voor gelaagde olieverfschilderijen en zilveren sculpturen. Door het samenvoegen van schilderijen en zilveren werken op de muur creëert ze verhalende presentaties, die de kijker doen denken aan de krabbels op muren in de openbare ruimte, of een levensgroot fotoalbum.
Arturo den Hartog is een Surinaams-Nederlandse contratenor en (publieks)prijswinnaar op het Prinses Christina Concours 2021.
Arturo begon op achtjarige leeftijd met solozang in de kerk in Suriname en was een van de eerste studenten van de Cathedral Choir School in Paramaribo. Vervolgens is hij naar Nederland verhuisd om zijn studie aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag te vervolgen, waar hij inmiddels is afgestudeerd. Arturo is een veelzijdige performer met een grote liefde voor opera, lied, barok- en hedendaagse muziek.
Hij speelt vaak muziek van zwarte componisten en componisten uit zijn thuisland, Suriname. Deze muziek heeft hij op meerdere festivals uitgevoerd, waaronder tweemaal in De Nationale Opera in Amsterdam, en met veel lof in ‘Podium Witteman’. Dit seizoen en komend seizoen is Arturo tevens artist-in-residence in het Muziekgebouw aan ‘t IJ in Amsterdam waar hij verschillende concerten zal geven.
Anna Sollewijn is een opkomend talent in de Amsterdamse jazz-scene. Als zangeres is zij thuis in de stijlen Jazz, Pop, RnB en Fusion.
Na twee jaar aan het Junior Jazz College te hebben gestudeerd, stroomde ze door naar de Bachelor van het Conservatorium van Amsterdam, waar ze de opleiding ‘jazz zang’ met een 9,5 heeft afgerond. Anna heeft gespeeld met - en gecomponeerd voor -verschillende vocal groups en bands. Hiermee heeft ze al op diverse podia gestaan, zoals Grachtenfestival, Newport Jazz festival en het Bimhuis.
Op het moment doet Anna een theatertour met de nieuwe muziekvoorstelling van Karin Bloemen. In deze tournee krijgt zij een feature als jong jazztalent. Dit combineert ze met een master in jazz in Amsterdam, welke ze na de zomer zal voortzetten aan The New School in New York.
Op dit moment is Anna bezig met het maken van haar eerste EP. Haar muziek kan beschreven worden als jazzy singer-songwriter muziek en een mengvorm van pop - en jazz, met sterke invloeden van Stevie Wonder.
Britt Timmermans is geboren in Haarlem, Nederland. Haar circuscarriere is op jonge leeftijd begonnen in Amsterdam waar ze lessen volgde bij circus Elleboog. Op 15 jarige leeftijd is ze begonnen aan de vooropleiding van Codarts Circus Arts. In 2015 werd ze aangenomen voor het bachelorprogramma van Codarts Circus Arts waar ze in 2019 afstudeerde als deel van het partner acrobatiek trio Knot on Hands. Sinds 2019 heeft ze met Knot on Hands 3 voorstellingen gemaakt, met een vierde momenteel in de maak, waarmee ze met het gezelschap bij internationale theaters en festivals spelen.
Meike van Son is een een vierdejaars illustratie/animatie student die zich specialiseert in Visual Development en Set Design. Meike heeft een passie voor het maken van emotionele short films in meeslepende werelden.
“Mijn grootste prioriteit bij het maken van animatie kunst is het gebruik maken van alle mogelijke elementen om het verhaal dat ik probeer te vertellen meer over te laten komen. Ik heb grote aandacht voor detail en vind het ontzettend leuk om in een team te werken.”
Simone Post, geboren in 1990 in Utrecht, is een multidisciplinaire maker met wortels in textiel en momenteel gevestigd in Rotterdam. Gedurende haar jeugd was ze omringd door naaimachines terwijl haar moeder thuis naailessen gaf. In 2015 studeerde ze cum laude af aan de Design Academy Eindhoven. Simone's studio dient als een toevluchtsoord voor experimenten en creatie, waarbij textiel haar ultieme inspiratiebron is.
Deze creatieve verkenning komt tot uiting in verschillende vormen, van gerenoveerde en "hergestoffeerde" knopstoelen tot surrealistische zachte kasten, geplooide keramiek of marshmallow-omwikkelde raamkozijnen. Post's werk verkent diep kleur, textuur en print. Haar stukken stralen levendigheid en optimisme uit en stellen tegelijkertijd prikkelende vragen. Ze getuigen van het potentieel van materialen, waarbij wordt aangetoond dat met toewijding, vakmanschap en een gevoel van verwondering ogenschijnlijk alledaagse materialen kunnen worden omgevormd tot iets buitengewoons.
Door haar werk creëert Simone Post een geheel nieuw ambachtelijk universum met uitgebreide toepassingen voor verworpen materialen en fantastische snoepachtige objecten. Ze voert speciale projecten uit voor bedrijven als Vlisco, Kvadrat, Adidas en Hermès, evenals voor haar eigen collecties.
Haar werk is wereldwijd tentoongesteld, van Brazilië, China, Italië, India tot de Verenigde Staten, en is verworven door meerdere musea, waaronder het Vitra Design Museum in Weil am Rhein, het Centraal Museum in Utrecht, MAD Paris en het Cooper Hewitt in New York.
Olivier Versteeg (21) is een derdejaars fotografie student op de Hogeschool van de Kunsten Utrecht.
“Ik gebruik het medium fotografie om binnen mijn werk mijn eigen (queer) identiteit te onderzoeken. Ik probeer op zoek te gaan naar een stukje kwetsbaarheid dat ik vervolgens op een krachtige manier neer probeer te zetten: dit uit zich in thema's als bijvoorbeeld intimiteit of masculiniteit.
Ook staat het lichaam vaak centraal in mijn werk! Ik ben gefascineerd door het menselijk lichaam en ik ben ervan overtuigd dat lichaamstaal ons superveel weet te vertellen. Daarnaast vind ik het ook heel interessant om de abstractie van het lichaam te onderzoeken en zoek ik binnen mijn werk vaak naar verbinding, of dat nu met mezelf is of met anderen.
Zo zoek ik in mijn meest recente werk 'pick your tribe?' naar verbinding tussen bepaalde labels die worden gebruikt in de gay community. Deze zogeheten ‘gaytribes’ worden ingezet om mensen met dezelfde uiterlijke en vooral lichamelijke kenmerken te categoriseren. De focus ligt hierbij op seks en anonimiteit. Door op textiel geprinte portretten met elkaar te verweven bevraag ik het gebruik van deze 'gaytribes' en probeer ik de grenzen tussen deze labels te vervagen. Door mensen te benaderen en te fotograferen via de app Grindr (waar het gebruik van deze labels het meest zichtbaar is) zoek ik dus ook naar meer verbinding en echt contact in plaats van anonieme intimiteit.
Ik hoop met mijn werk een emotionele kant van mensen te bereiken en iets te maken waar mensen zichzelf in herkennen.”
Hannah van Buchem (2000) is een schrijver met een voorliefde voor tragikomische, bizarre situaties met ontzettend gewone, vaak oudere, personages. Het liefst blaast ze alledaagse gebeurtenissen op om de absurditeit ervan te benadrukken.
Zo worden in haar afstudeerfilm Daar moet nog wat mee (Carmen Maria, 2023; met co-scenarist Reowin Renkema) zussen en een broer op middelbare leeftijd geconfronteerd met misstanden in hun opvoeding. In de film Uniform (Carmen Maria, 2022) krijgt een eenzame handhaver een onverwachte kans op vriendschap. In Niet Thuis (Ties Kalker, 2021), geselecteerd voor de NFF Studentencompetitie, volgen we een traumatische familievakantie. Daarnaast heeft ze meegewerkt aan de documentaire De Laatste Parochianen (Hugo Drechsler, 2022) waarin de kerkgangers in een vergrijzend dorp uit hun kerk worden verdreven.
Inez van Kessel studeerde Mode en Textiel aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.
“Mode omvangt de maakbaarheid en kwetsbaarheid van het menselijk lichaam”. Daarin ben ik op zoek naar de draagbare objecten die ik maak. Deze stukken zijn allemaal met elkaar te combineren, maar staan los van een ‘algehele mode collectie’. Ik vier het vrouwelijk lichaam en bevraag hoe de maatschappij hier tegenaan kijkt met de druk van schoonheidsidealen. Ik zoek graag de grenzen op van de absurditeit. Combinaties van warme kleuren en dessins en verschillende materialen zijn erg belangrijk in mijn proces en werk.
Kolja Huneck werd in 1994 in München/Duitsland geboren en begon op 12-jarige leeftijd met jongleren en met het verkennen van andere circusdisciplines en magie. Van 2015-2019 studeerde hij in Rotterdam aan Codarts Circus Arts en voltooide in 2019 zijn bachelor in objectmanipulatie.
Sindsdien werkt hij internationaal in verschillende projecten, voornamelijk in Nederland, Duitsland en België. Momenteel ligt de focus en de interesse van zijn werk op contemplatieve stukken van hedendaags circus, magie nouvelle en dans, met alternatieve dramaturgie.
In september 2021 bracht Kolja Huneck, als auteur en onderdeel van een collectief, de voorstelling Sawdust Symphony in première in Den Haag en toert deze verder door Europa. Het stuk werd geproduceerd door Korzo Theater en kreeg onder andere een 5-sterren recensie in de Volkskrant.
Meer informatie over Kolja >
Eve Dijkema is recentelijk afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, met als specialisatie Fotografie. In haar afstudeerwerk 'Distance makes the heart grow fonder' komen nostalgie en verlangen samen. Dit werk is ontstaan vanuit het gevoel van thuis te zijn op twee plekken, omdat haar ouders uit verschillende landen komen. Door verschillende aspecten van het fotografische medium te gebruiken, worden de werelden samengebracht. Het gebruik van familie-archiefmateriaal en hedendaagse beelden creëert een visuele belevingswereld die balanceert tussen het hier en daar, maar ook tussen verleden en heden.
Florianne groeide op in Friesland en studeerde vanaf haar vijftiende aan de School voor Jong Talent in Den Haag. Momenteel studeert ze bij Jeroen Reuling aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel en komend seizoen is ze een van de academisten bij het Concertgebouworkest in Amsterdam.
Beth & Flo staan voor de unieke combinatie van cabaret en klassieke muziek. Met sketches, prachtig tweestemmig gezongen liedjes en virtuoos pianospel overdondert dit duo de theaters.
De pianistes, die beiden studeerden aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag, behaalden in 2020 de Finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival. De jury omschreef hen als “een veelbelovend cabaretduo dat klassieke muziek knap weet te combineren met prachtige scènes”.
Naast de concerten die zij geven, touren ze vanaf september 2023 met hun cabaretvoorstelling Ander Onderwerp (natuurlijk bomvol klassieke muziek) door de theaters.
Alles over Beth en Flo >
Suzanne Koopstra studeert momenteel in haar derde jaar aan de Nederlandse Filmacademie in de richting Regie Documentaire. Oorspronkelijk begon ze aan de opleiding Production Design en hoewel ze inmiddels overgestapt is, blijft vorm een grote rol in haar filmtaal spreken. ‘’Ik ben benieuwd naar binnenwerelden van mensen en probeer hier filmisch vorm aan te geven in een poging deze te begrijpen.’’
Dit jaar (2023) maakte zij met haar medestudenten de korte magisch-realistische documentaire ‘Pleasant Hell’, die zich afspeelt in haar geboortestad Rotterdam. Thema’s als straatvrees en verlangen, verdriet en verbinding, de herfst en de lente, krijgen hier plek voor gehoor.
Chris Muller (1998) is een jazz pianist, componist en arrangeur gevestigd in Amsterdam. Met een liefde voor orkestrale muziek in combinatie met een basis gegrond in de jazztraditie, is Chris continu op zoek naar nieuwe harmonische diepgang in zijn spel en composities. Als pianist en dirigent leidt hij de Chris Muller Bigband en in zijn jonge carrière heeft hij gespeeld met, en geschreven voor spelers uit de Nederlandse scene, waaronder Jasper Blom, Benjamin Herman, het Metropole Orkest en het Jazz Orchestra of the Concertgebouw.
Kevin Bauer (1987) studeerde in 2013 af aan de Aki in Enschede en verhuisde daarna naar Den Haag, waar hij nog steeds woont en werkt.
Hij onderzoekt de maakbaarheid, materialiteit en toepassing van alledaagse voorwerpen. Door het manipuleren van materialen en functionaliteit weet Kevin grillige composities neer te zetten die spelen met tijd, ruimte en functie.
Momenteel laat hij zich inspireren door vergankelijkheid, falende ideologieën en toekomst. Hij reflecteert met zijn werk op de onophoudelijk groeiende welvaart en de gevolgen er van voor systemen en processen die groter zijn dan dat. Dit resulteert in grote installaties tot kleine sculpturen, opgebouwd uit uiteenlopende materialen.
Ivo Brouwer (1992) is een typo(-grafisch) kunstenaar uit Den Haag. Zijn werk bestaat uit experimentele letters en grafische patronen die tot stand komen uit zowel fysieke als digitale (vaak zelf ontwikkelde) tools. Hij heeft de Master Type Media afgerond aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag. In 2022 kreeg hij een beurs voor Talentontwikkeling van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie. Naast zijn praktijk als kunstenaar en ontwerper is hij docent aan de HKU Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en maakt hij deel uit van het kunstenaarscollectief High on Type.
Ik werk intuïtief, hands on en denk graag praktisch. Ik ben niet iemand die te veel nadenkt of dingen ingewikkeld maakt. Door gewoon te doen kom ik erachter of dingen werken of niet. Ik gebruik veel materiaal dat mensen weggooien. De schoonheid van andermans afval vind ik geweldig. Overal ter wereld strooien mensen hun afval in de natuur en op straat. Er is zoveel potentieel gebruik van het materiaal op straat dat mensen niet zien. Door gratis en weggegooid materiaal te gebruiken, gaat het proces van het maken makkelijker omdat je niet bang bent om materiaal te verspillen, aangezien het toch al afval is. Als iets niet lukt, verlies je alleen maar tijd. Van maken word ik blij en ik wil mensen blij maken met mijn creaties. Een goed ontwerp maken met de juiste materialen is belangrijk. Op deze manier kunnen mensen objecten lang bezitten, wat het meest duurzame ontwerp is dat er bestaat.
Alyssa van Ommeren (2005) is een jonge actrice en muzikante. Onlangs speelde ze haar allereerste rol in de speelfilm Leeuwin die in het voorjaar van 2023 te zien zal zijn in de bioscoop. Zij vertolkt hierin de hoofdrol van Rosi.
Na met the Voice of Holland meegedaan te hebben werd ze door een casting director benaderd. Hiervoor had ze nooit eerder over acteren nagedacht. Dit acteeravontuur smaakte naar meer. De komende jaren wil ze zoveel mogelijk acteerervaring opdoen en hoopt ze nog veel meer prachtige rollen te kunnen vertolken. Ook muziek is belangrijk voor Alyssa; een hobby uitgegroeid tot een grote passie. Een dag zonder muziek kan Alyssa zich niet voorstellen.
Buiten het combineren van acteren met muziek, studeert ze gezondheid en leven aan de universiteit.
Chemène de Heus studeert op moment van schrijven Illustrated and Animated Storytelling op AKV St. Joost School of Art & Design in Den Bosch. ’’In mijn werk focus ik vooral op character design en laat ik mijn passie hiervoor op een speelse, fictieve en dynamische wijze zien. Ik werk grotendeels digitaal en vertel zoveel mogelijk verhaal door middel van de karakters die ik ontwerp. Ik laat in mijn werk personages zien die mensen aanspreken met een combinatie van vloeiende en hoekige vormen, wat iets vertelt over het karakter. Naast dat ik voornamelijk verhalen vertel met als doel de kijker te vermaken, vind ik het ook erg belangrijk dat ik er een boodschap in verwerk; ik wil namelijk ook wat kunnen overbrengen met het medium waar mijn kracht ligt. Buiten character design heb ik mij ook verdiept in prop designs maken en 2D (frame by frame) animeren. Al van jongs af aan tekende ik veel en hield ik al van animatiefilms, waardoor het erg veel voor me betekent dat ik mijn passie en droom nu ook daadwerkelijk volg.’’
Louise Noordam is eindexamen student textiel en fashion van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en studeert in juli 2023 af. Haar collecties zijn kleurrijk en vol met prints en interessante silhouetten. Ook maakt ze gebruikt van innovatieve oneigenlijke modematerialen.
Louise haalt inspiratie uit persoonlijke gebeurtenissen en stelt uitdagende vragen aan de maatschappij. Dit zorgt voor een interessant contrast en diepte in haar werk. Ze gebruikt haar ontwerpen om een verhaal te vertellen en haar creatieve visie over te brengen.
Vandaar ook haar vraag voor Jan Taminiau: Hoe zet jij je ontwerpen in om een verhaal te vertellen? “Dat is iets wat ik vroeger graag had willen weten, toen ik nog maar net begon met mode ontwerpen. Ik had nog geen idee hoe je met verschillende elementen in kleding je visie kunt overbrengen. Dus hopelijk halen jonge en beginnende talenten inspiratie en kennis uit het antwoord van Jan Taminiau.”
Sterre Decru (1999) is een Belgische mezzosopraan, geboren en getogen in het idyllische Brugge. In 2019 verhuisde ze naar Nederland om aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag haar bachelorstudies af te ronden. Drie jaar later studeert zij af met onderscheidingen in zowel de klassieke als oude muziek. Als jonge zangeres nam Sterre deel aan verscheidene jongerenopera’s bij het Antwerpse Muziektheater Transparant (In Bocca al Lupo; Paradise Hell; Orfeo Viajero). Iets wat haar liefde voor dit vak zodanig aanwakkerde dat ze besloot erin verder te gaan. In 2021 werd ze uitgenodigd door het Belgische Collegium Vocale Gent voor hun “Young Soloists Masterclass”. Hierna werd ze door het ensemble gevraagd mee te zingen in Robert Schumanns theatraal werk “Faust”, een productie van Opera Ballet Vlaanderen. Op het moment is Sterre volop bezig aan haar master als lid van de Dutch National Opera Academy, waarvoor ze de Excellentiebeurs van het Koninklijk Conservatorium ontving. Sterre zal hierbij verschillende rollen vertolken in opera’s van onder andere W.A. Mozart, J. Haydn en E. Krenek.
Na een bachelorstudie biologie afgerond te hebben studeert Joost Termeer in 2018 af aan de opleiding fotografie van de HKU. Zijn werk is speels, intuïtief, soms bizar en roept vaak de vraag op 'waar kijk ik nu precies naar?' Al sinds de academie werkt hij met voorwerpen en bouwt hij sets om stillevens te maken om zo verhalen te vertellen. De interesse in voorwerpen en stillevens komt voort uit nieuwsgierigheid naar de mens. Wat voor spullen gebruiken we en waarom? Wat zegt dit over ons en ons gedrag? Wat laten we achter als we nu allemaal zouden sterven? Waarom linken we bepaalde eigenschappen aan kleuren, aan voorwerpen, materialen en omgevingen? Joost linkt vaak persoonlijkheden en karakters aan de stillevens die hij maakt.
Na zijn studie heeft Joost meerdere exposities gehad en heeft met zijn werk op fotobeurzen als Unseen gestaan. Hij focust momenteel op commerciële opdrachten om zo vrij werk te kunnen blijven maken.
Vormlust is een grafisch ontwerpduo bestaande uit Romy Brand & Boyd Koers. Hun studio is gevestigd in Rotterdam. Het werk van Vormlust typeert zich door sterk gebruik van vorm, kleur en typografie waarmee ze een eigenzinnige stijl laten zien.
Boyd & Romy leerden elkaar kennen op de kunstacademie, waar een docent hen op een dag beschreef als een vormlustig duo.
Altijd op zoek naar dingen om te maken en te prikkelen. En het liefst zo opvallend mogelijk. Zonder lust is er geen vorm en zonder vorm is er geen lust.
Vanuit een nieuwsgierige houding en met een open blik komen ze samen met de opdrachtgever tot een opvallend ontwerp! Het werk van Vormlust bestaat onder andere uit identiteiten, campagnes, animaties en videoclips voor uiteenlopende opdrachtgevers.
Lieke Wouters studeerde in 2018 af van het AKV St. Joost als animator en illustrator. Direct naar haar studie is ze als ZZP-er de Nederlandse animatie-industrie ingerold en sindsdien heeft ze aan vele leuke projecten gewerkt. Van YouTube-series tot tv-producties, van commercials tot onafhankelijke korte films. Binnen zulke producties werkt ze als animator, maar wordt ook regelmatig als storyboard artist, rigger of compositor ingezet. Ze speelt graag de vliegende keep en vindt het ook leuk om studenten verschillende kneepjes van het vak te leren.
Nick van der Heyden is een circusartiest, performer en maker die al ruim 20 jaar op het podium staat. Zijn specialisatie is hand balancing en hij staat bekend om zijn voostellingen waar circus, dans en drag samen komen. Hij is tevens actief als docent en coach en studeerde in 2014 af aan de Academy for Circus and Performance Art aan Fontys.
Nick is daarnaast een van de twee oprichters van House of Circus, een entertainmentbedrijf dat shows, acts en locatiespecifieke optredens creëert en produceert. Gedreven door hun gemeenschappelijke passie voor Circus en Drag, ontwikkelt Nick samen met medeoprichter Germain Charlat, hun kenmerkende stijl van optreden en creëren door verschillende vaardigheden te integreren, zoals statische trapeze, handbalanceren, clownerie, slepen, make-up en kostuumontwerp.
Veelzijdig, aanpasbaar en creatief, ze gebruiken hun humor om hun technische circusvaardigheden te benadrukken, waarbij ze ook theater en dans gebruiken als een volledig spectrum om mee te experimenteren. Door personages te maken en te versieren, is hun doel om Drag toegankelijk te maken voor iedereen, ongeacht geslacht of leeftijd. Ze willen Drag van bars naar theaters brengen en weer wat glitter en felheid in het circus brengen. Deze combinatie is hun definitieve match van kunstvormen die hun unieke universum onthult.
Wessel van Wanrooij (1997) is een Brabantse regisseur en schrijver. Momenteel studeert hij Regie Fictie aan de Nederlandse Filmacademie, waar hij in september 2022 zal afstuderen met de korte, tragikomische film Over Een Pastoor Op Regenlaarzen.
Wessel debuteerde in 2017 met de ultra korte film Dinner Tales of an Assassin. In 2018 won hij samen met Sean Louw de ShortsTV Pitch op het Nederlands Film Festival, voor hun project Het Begin en het Einde. Dit project werd tevens geselecteerd voor het ontwikkelingstraject De Ontmoeting, waar zij als jongste deelnemers ooit aan meededen. In 2021 ging zijn zelfgeproduceerde film Männer Ouni Virnimm in première op het Nederlands Film Festival.
Het werk van Wessel kenmerkt zich door duistere humor en tragische absurditeiten, maar laat de menselijkheid niet uit het oog verliezen.
Willem van Hooff (1992)
over zichzelf:
"In mijn werk wil ik de kracht van vergeten technieken, producten en materialen laten zien. Ik wil deze vergeten “verhalen” visualiseren en een nieuwe toekomst geven. Ik ben geïnteresseerd in een rauwe stijl van werken met materialen, daarmee pogend mijn objecten tot leven te brengen. Voor mij moet een goed product een geest, lichaam en een ziel hebben. De geest van de objecten omdat het moet functioneren, het lichaam omdat het er goed uit moet zien en de ziel omdat het een karakter moet hebben. En die ziel raakt vaak verloren in de schijnbare perfectie van massaproductie."
Joyce Overheul (1989, 's-Hertogenbosch) studeerde Fine Art aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en behaalde later haar master in Artistic Research in 2012 aan de MaHKU. Haar kunstenaarspraktijk focust zich voornamelijk op het gebruik van textiel, fotografie en zo nu en dan performance en video.
“Mijn werken draaien vaak om onderwerpen als gelijkheid, emancipatie, vrouwenrechten en feminisme. Mijn kunst raakt zowel hedendaagse als historische onderwerpen aan. Ik maak kunst met technieken uit het verleden over situaties uit het heden. De technieken en media die ik gebruik voor mijn kunst zijn vaak erg arbeidsintensief, zoals het maken van met de hand genaaide wandkleden of het weven met kralen.
Ik werk vaak met textiel en fotografie, maar ik beperk me niet bij voorbaat tot deze twee media. In het ontwikkelingsproces van nieuw werk neem ik elk mogelijk materiaal in ogenschouw om te kijken wat het beste bij de thematiek en inhoud van het nieuwe werk past. Wat ik fijn vind aan textiel en handwerk is dat er een interessante historische link is. Met elke steek die je naait verbind je het heden met het verleden. Ik verpak politieke statements en boodschappen in zachte lagen van fluweel, organza en andere stoffen. Door het gebruik van deze materialen worden mensen verleid tot dichterbij komen en de werken goed in zich op te nemen. Ondanks het feit dat de werken doordrenkt zijn van politieke inhoud, schrikken ze de kijker niet af door hun onschadelijke uiterlijk.”
Sam Cordes (2001) zingt al zolang ze kan praten. Op 11-jarige leeftijd deed ze mee aan UltraKits: een zangwedstrijd in haar woonplaats Dordrecht. Sam werd eerste in deze competitie en won hiermee een eigen videoclip. Dat smaakte naar meer. In 2012 en in 2013 nam ze deel aan het Kinderen voor Kinderen Songfestival en maakte ze kennis met grote zalen. Op dat moment wist ze het zeker: zingen is wat ze wil!
Na een aantal jaren in een band te hebben gezeten op de Popschool, richtte ze zich meer op het schrijven en zingen van eigen liedjes. Naast ‘Beautiful Chance’, de single die Sam schreef voor het Babyhuis, bracht ze nog twee eigen nummers uit. ‘The One’ (2016) en ‘Move On’ (2017) die allebei te beluisteren zijn op Spotify. Het regelmatig optreden met verschillende muzikanten en bandjes zorgde ervoor dat Sam een passie voor livemuziek ontwikkelde. Bij het zingen van gevoelige ballads ligt haar hart.
Begin 2018 stond ze naast rapper Lucas Eli in Tivoli op de Rabo Open Winter Stage met de single ‘Littekens’ die ze samen maakten. Later dat jaar had Sam de eer om in de show van Karin Bloemen te zingen in Schouwburg Kunstmin. Hierdoor heeft ze Karin Bloemen leren kennen en kwam ze terecht bij een project van ABN AMRO, waar ze auditie voor heeft gedaan en is aangenomen. Tijdens dit traject van een half jaar werd ze met een groepje andere talenten gecoacht door Karin Bloemen en Setske Mostaert. Dat project eindigde met een optreden op de Uitmarkt in Amsterdam.
Tim Hennekes (24) is een zeer getalenteerde Nederlandse drummer. Als afgestudeerde student aan het Conservatorium in Amsterdam is hij actief in het veelgeprezen Gijs Idema Trio, IKODO en is hij betrokken bij tal van andere projecten. Tim trad op met verschillende acts op verschillende podia en op festivals als het BIMHUIS, North Sea Jazz Festival, TivoliVredenburg, Lantaren Venster, Canal Festival, Transition Festival en in het buitenland in Turkije, Litouwen, Estland, Duitsland en België.
In 2015 begon hij aan zijn bachelor op het CvA, waar hij les kreeg van Marcel Serierse, Lucas van Merwijk en Martijn Vink. Masterclasses die hij mocht volgen werden gegeven door verschillende grote jazzmuzikanten, zoals drummers Billy Hart, Jeff Watts, gitarist Peter Bernstein en pianist Brad Mehldau.
In 2018 won Tim de Sena Performance Gouden Slifje. In het juryrapport werd hij omschreven als een veelzijdige drummer met veel expressiviteit en eigenheid in zijn spel. Zijn leergierige houding gecombineerd met zijn dito karakter maakten hem een belofte voor de toekomst. In 2018 was Tim ook de winnaar van de Keep an Eye Outstanding Talent Award. Een prijs in het leven geroepen om het meest uitzonderlijke talent van het Jong Metropole Orkest te prijzen.
Luka Kluskens (Maastricht, 1998) is actrice en maker met een voorliefde voor magisch-realisme. Tijdens haar studie was ze onder andere te zien in Great People (winnaar Best of Fringe Award 2019) en 'Neverland', een internationale voorstelling in het Thalia Theater in Hamburg. Afgelopen jaar speelde ze de hoofdrollen in de kortfilms 'Sjeemte' (2020) en 'Into a wider world' (2021). Daarnaast is Luka actief maker in schrijven, fotografie en film. In 2021 draait zij haar eerste kortfilm 'Als een schaduw bleef je mij bewaard' (winnaar Best Film Pitch Award Euregion Filmfestival 2021 en Official Selection Screen Talent Europe, Norwegian Short Filmfestival 2021).
Luuk maakt onder andere reportages voor Nooit Meer Slapen en Radiodoc (Radio 1), heeft zijn eigen radioprogramma en podcast Kunst Is Lang. Hij is daarnaast freelance gespreksleider en maakte programma’s voor BNN. Nu gaat hij aan de slag met en voor Keep an Eye! Als host zal Luuk ervoor zorgen dat de gesprekken in goede banen geleid worden en hij werkt daarnaast inhoudelijk mee aan het concept voor de podcast.