Joana studeerde in 2018 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in de bachelor opleiding Textiel en Mode. Ze won met haar afstudeerproject van de KABK de Keep an Eye Textile & Fashion Award. Sinds die tijd is ze non-stop aan het werk. Ze werd gecontracteerd door galerie Pien Rademakers en reisde de wereld over voor kunstbeurzen in Milaan, New York en Miami.
“Ik wachtte op het beruchte ‘zwarte gat’ waar iedereen het altijd over heeft: vacatures voor autonoom kunstenaar zijn er niet, dus de meeste kunstenaars moeten zelf de weg naar hun artistieke droom vinden. Dat is zeker in het begin niet eenvoudig. Bij mij gebeurde het tegenovergestelde: alles kwam tegelijk op me af. Het voelde alsof ik in heel korte tijd volwassen moest worden. Ik was natuurlijk blij dat ik veel aandacht en opdrachten kreeg maar het gaf ook stress. Inmiddels heb ik een goede balans gevonden.”
Ben ik nu een kunstenaar?
“Die luxe wereld van de beurzen staat in groot contrast met de plek waar ik 95% van de tijd te vinden ben: mijn studio. Een plek die juist heel down to earth is. Hier ben ik omringd door andere kunstenaars en studenten. Samen eten we avocado’s. Kunst maken is het tegenovergestelde van glamour.
Lange tijd werd mijn werk steeds groter. Als iemand me een ruimte geeft, hoe groot ook, dan vul ik die. Ik ben nu bezig met een werk voor een muur van 14 bij 7 meter. Een klein werk valt in zo’n ruimte weg. Maar sinds kort maak ik ook hele kleine werken. Want een groot werk in een kleine ruimte werkt ook niet, dat kun je het niet goed bekijken.
Het was nooit een vooropgezet plan om autonoom kunstenaar te worden. Ik begon op de KABK bij de afdeling Mode. Na een half jaar stapte ik over naar Textiel. Het mooie aan de academie is dat ze je alle ruimte geven om te onderzoeken wat echt bij je past. Dan komt er een moment dat je jezelf de vraag stelt: ben ik nu een kunstenaar?”
Kunst van afval
“Voor mijn generatie en zeker ook voor mij is het heel vanzelfsprekend om met afval of gerecycled materiaal te werken. Mijn werk bestaat uit netten en pluis van vissersnetten. De glanzende draden zijn gemaakt van oude petflessen. Juist het contrast tussen dat verweerde en die felle kleuren maken een werk interessant.
De Keep an Eye Award was eigenlijk bedoeld voor het volgen van een master of masterclass, maar door het vele werk had ik daar geen tijd meer voor. Met de Award heb ik uiteindelijk, samen met een technicus, machines gebouwd waar ik mijn stoffen mee kan weven. Dat is niet eens zozeer tijdbesparend, maar ik kan nu texturen ontwikkelen die je anders nooit kan maken.”
