Het is al weer bijna twee jaar geleden dat wij Alessandro spraken.
Het is al weer bijna twee jaar geleden dat wij Alessandro spraken.Toch zijn wij hem niet vergeten en willen wij je zijn verhaal van toen niet onthouden.
“Het is hartstikke druk. Veel optredens, muziek schrijven, lesgeven. Ook reizen kan weer. Ik ben nu bezig met de releasetour van de nieuwe platen van het Kika Sprangers 5et, Sjoerd van Eijck’s OAK en Tijn Wybenga’s AM.OK. Heel leuk, maar doordat alles een tijd heeft stilgelegen ben ik het niet meer gewend. (Lachend) Ik moet er weer inkomen.”
“Toen ik op m’n 16de de jazz ontdekte wist ik: dít wil ik. De eerste plaat die ik kocht was van Charles Mingus, dat was zo vet. Vrienden spoorden me aan een contrabas te kopen want ze hadden nog een bassist nodig.”
Wat had ik dat onderschat
“Het kwintet had ik als eindexamenproject opgericht, maar al snel werden we echt een band. In 2014 wonnen we The Records en kregen we de kans om een eerste plaat op te nemen. Wat had ik dat onderschat – er komt zo ongelofelijk veel bij kijken. Je denkt: ik schrijf de muziek, we gaan repeteren en dan nemen we alles op. Maar daarna begint een heel nieuw proces. Van het organiseren van optredens tot de PR.”
Tegen wil en dank
“Ik weet dat het belangrijk is en ik doe er – tegen wil en dank – ook aan mee. Je moet jezelf continu promoten. Wij waren daar vroeger minder mee bezig – tenminste, ik was daar minder mee bezig. Ik zeg vroeger, maar dit is zeven jaar geleden – toen ik nog op het Conservatorium zat. Voor de studenten die ik nu lesgeef is het part of the job geworden. Sommige muzikanten hebben veel te zeggen, maar door dit systeem krijgen ze niet de aandacht die ze verdienen.”
Italiaanse singer-songwriters
“Ik kom uit een bergdorp in Italië, niet ver van Verona. Sinds een paar jaar heb ik Italiaanse muziek herontdekt. Ik luister vooral veel naar singer-songwriters uit de jaren ‘60 tot ‘80. Prachtige teksten. En die Italiaanse melancholische melodieën inspireren me tijdens het schrijven van mijn eigen muziek.”
“Zijn set was avontuurlijk en zorgde ervoor dat de jury op het puntje van zijn stoel zat. Een solo van Fongaro is als een roman die je wilt uitlezen“ – Jury Erasmus Jazz Prijs.
