Back to Base: vijf artiesten, één spot, nul saai
Tijdens deze zeventiende (!) editie van Back to Base betraden vijf uiteenlopende acts het podium, ieder onder het warme licht van die ene karakteristieke spot. Wat volgde was een boeiende reeks van performances – van work-in-progress tot spannende fragmenten uit grotere voorstellingen. Sommige artiesten stonden hier voor het eerst buiten de veilige muren van hun circusopleiding, anderen gebruikten het podium juist om nieuwe ideeën en concepten te testen voor een live publiek.
Het publiek werd meegenomen in een avond waarin energie, experiment en verwondering centraal stonden. Ondanks de ‘pay what you want’-toegang bleek de waardering voor het werk groot: bezoekers droegen enthousiast en gul bij. Een prachtige blijk van steun aan het onafhankelijke circusveld en een krachtig signaal dat er behoefte is aan dit soort vrije, onderzoekende podia.
Over TENT en Back to Base
Back to Base is een initiatief van TENT – Huis voor Hedendaags Circus. TENT is hét huis voor hedendaags circus van Nederlandse bodem, met grenzeloze ambities. Sinds de oprichting in 2010 ondersteunt TENT makers in verschillende fases van hun artistieke ontwikkeling – van een eerste act op een open podium tot meerjarige trajecten als huismaker. Zo investeert TENT actief in een rijk en veelzijdig circuslandschap in Nederland. Door grenzen op te zoeken – en soms te doorbreken – tussen circus en andere kunstvormen, stimuleert TENT samenwerking, ontmoeting en vernieuwing. Niet alleen tussen makers onderling, maar juist ook tussen makers en publiek.
De artiesten
- De avond opende met Cristian Boscheri, die in Disease to Please zijn innerlijke strijd met people-pleasing blootlegde. Met een mix van breakdance, comedy en clownerie liet hij zien hoe verlammend de drang naar bevestiging kan zijn – maar ook hoe bevrijdend het is om die drang los te laten.
- In het duet !? gaven Meike Münch en Agathe Leira Madsen vervolgens een fysieke invulling aan de complexe dynamiek van een destructieve relatie. Met dans, partnering en fysiek theater ontrafelden ze de spanningen tussen dader en slachtoffer, in een choreografie die zowel teder als confronterend was.
- Jean-Baptiste Thevenod koos met this is not a trapeze voor een onorthodoxe benadering van de trapeze. Zijn choreografie van knopen, lussen en touwen werd een metafoor voor het leven zelf: een zoektocht naar betekenis in het inefficiënte, een pleidooi voor aanpassingsvermogen en het belang van in beweging blijven.
- In een andere hoek van het circuslandschap bevond zich Aylish Bik, die in Planet Circus werd gevolgd alsof ze een zeldzaam dier in een natuurdocumentaire was. Haar worsteling met het genadeloze handbalanceren – en alles wat daarbij komt kijken – werd met humor, kwetsbaarheid en een scherpe blik op de eigen discipline verteld.
- Tot slot verwelkomde Axel Bernard-Bouissieres ons in de poëtische wereld van Les Fleurs sont des Émanations Compulsives de Beauté. Met handgemaakte bloemen, jongleerwerk en dromerige synthesizerklanken ontstond een speelse en ontroerende performance over fantasie, schoonheid en vergankelijkheid.
Circuscafé: ontmoeten, reflecteren en doorgroeien
Na afloop stroomde het Circuscafé langzaam vol. Daar gingen de gesprekken nog lang door – over techniek, intentie, stijl en ontwikkeling, maar vooral ook over het plezier van maken en het belang van ruimte om te kunnen groeien. Publiek, artiesten en professionals mengden zich moeiteloos, ieder met zijn eigen perspectief en nieuwsgierigheid.
Back to Base vindt tweemaal per jaar plaats, mede mogelijk gemaakt door de Keep an Eye Foundation en het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Deze editie toonde het hedendaags circus in zijn meest pure vorm: rauw, direct, verrassend en verbindend.
