Hier alles over het Café Theater Festival >
De uittip van Lotte Kremer
De uittip van Lotte KremerLotte Kremer was medewerker bij Galerie Pouloeuff
Elk jaar neemt het Café Theater Festival de horeca over van Utrecht, Arnhem en Rotterdam. Allerlei nieuwe makers, van dans tot muziektheater en van mime tot monoloog, spelen op diverse locaties in de steden. Dat levert mooie verassingen op. Op een middag dat er normaal maar twee mensen een kopje koffie zitten te drinken, stroomt nu de halve vloer vol met bezoekers. En op een avond dat er uitgaansmensen een biertje komen drinken, krijgen ze opeens een serenade vanaf de bar. Het publiek bestaat vaak uit een mooie mix van festivalgangers die verschillende voorstellingen afgaan en van tevoren niks vermoedende bargasten.
Voor de makers is het festival een springplank. De voorstellingen worden neergezet door jonge en relatief nieuwe spelers in het veld. Door mee te doen hebben ze niet alleen een plekje op een mooi festival, maar zetten ze ook iets neer waar hopelijk nieuwe kansen uit komen. Ook zijn er meerdere prijzen te winnen. Maar voordat die worden uitgereikt, voeren ze meerdere dagen achter elkaar telkens dezelfde voorstelling op, meerdere keren per dag op dezelfde locatie. En toch is elke keer anders.
Met een beetje gepuzzel en een werkende fiets
Op de intieme locaties van wijnbarren en buurtkroegjes zitten de makers op aanraakafstand van hun publiek. Ze dansen tussen de tafels en zingen op de bar. Met hun monologen kijken ze recht in de ogen van degene naast hen. Dat is een flinke uitdaging. Ze moeten flexibel zijn. Soms is er minder bezoek, soms juist een groep dronken gasten. Maar als het lukt, is er magie.
Het CTF trekt verschillende soorten publiek. Sommigen zijn theaterliefhebbers die gericht komen. Anderen hebben van tevoren geen idee dat er iets is, maar blijven gewoon hangen omdat het leuk klinkt.
Dat is hoe je opeens kijkers krijgt die normaal nooit theater zien. Ze worden meegenomen in dansvoorstellingen over Jekyll & Hyde of meezingliedjes over bakfietsvaders. Hoe dan ook biedt het festival een laagdrempelige manier om theater te leren kennen. Voor relatief weinig geld – alles is op een pay what you can basis – kun je veel verschillende dingen zien. Met een beetje gepuzzel en een werkende fiets heb je zo een volle culturele dag. En zo ontdek je vaak ook nog eens café’s in eigen stad waar je anders nooit zou zijn gekomen.
