Een frisse start voor Wonderfeel
Wonderfeel is geen doorsnee muziekfestival. Het is een plek waar je met een klapstoeltje onder je arm het bos in loopt, klassieke muziek hoort tussen de bomen en halverwege vergeet welke dag het ook alweer is. In de zomer van 2025 vond de elfde editie plaats – en dit keer was het net even anders dan anders. Niet vanwege de muziek, de sfeer of het publiek (die waren zoals altijd top), maar vanwege de nieuwe locatie: het prachtige Landgoed Groeneveld in Baarn.
Na tien jaar vertrouwd ‘kamperen’ in ’s-Graveland, op het terrein van Schaep en Burgh, verhuisde Wonderfeel een stukje verderop – een kilometer of twaalf, richting de provincie Utrecht. Klinkt dichtbij, maar voor vaste bezoekers voelde het eerst even alsof ze naar een compleet andere wereld gingen. De oprijlaan naar Groeneveld, de nieuwe paadjes, de andere bomen – het was allemaal even wennen. Maar dat duurde precies vijf minuten. Want zodra je het terrein op liep, wist je: dit klopt ook.
Tussen bos, gras en muziek
De nieuwe omgeving was eigenlijk precies goed. Zachte heuvels, rustige bosjes, open plekken met zon: alles ademde de bekende Wonderfeel-sfeer. Het terrein nodigde uit om te dwalen, te luisteren, te liggen, te lachen. Je merkte meteen dat het festival zich ook hier helemaal thuis voelde – alsof het al jaren op Groeneveld werd gehouden.
Verspreid over het terrein lagen zeven podia. Elk had z’n eigen karakter, maar allemaal waren ze omringd door groen en geluid. Klassieke stukken, verrassende jazz, wereldmuziek die je niet had zien aankomen – alles liep moeiteloos door elkaar. Bezoekers slenterden van concert naar concert, soms met een picknickmand, soms gewoon met blote voeten in het gras. De sfeer was relaxed, vriendelijk en vertrouwd, precies zoals je die van Wonderfeel kent: geen haast, geen druk, gewoon genieten.
Boomverzen: fluisterend mooi
Tussen al die muzikale ontdekkingen was er één moment dat bleef hangen. Helemaal aan de rand van het terrein, verscholen in een klein bosje, vond Boomverzen plaats – een intieme voorstelling van Jasmine Karimova, winnares van de Keep an Eye / Wonderfeel Productieprijs 2025.
Wat ze daar liet horen, was meer dan muziek. Het was een soort fluisterend verhaal – een combinatie van haar eigen composities, poëtische teksten en de natuur om haar heen. Het ritselen van de bladeren, een windvlaag precies op het juiste moment… het leek alsof het bos meedeed. En toen haar 9-jarige zusje begon voor te lezen – teksten die ze samen hadden geschreven – werd het helemaal stil. Zacht, klein, kwetsbaar. Maar juist daardoor zó krachtig. Je voelde dat iedereen het in zich opnam, om het vooral niet te vergeten.
Nieuwe plek, zelfde hart
Wat deze editie van Wonderfeel vooral bewees? Dat een nieuwe plek niks afdoet aan de ziel van het festival. De sfeer verhuisde gewoon mee. Sterker nog: die kreeg er misschien wel iets bij. Nieuwe paden, nieuwe uitzichten, nieuwe energie. Maar nog steeds dezelfde warmte, nieuwsgierigheid en openheid.
Met de zon op je gezicht, muziek in je oren en gras onder je voeten voelde het weer precies zoals Wonderfeel hoort te voelen. Een weekend vol verwondering, verbondenheid en ontdekking. En of je nou voor het eerst kwam of al tien edities achter de rug hebt: je wist meteen weer waarom je er bent.
Want ja: zo klinkt zomer. Altijd. En nu dus ook op Groeneveld.
