De uittip van Bart Römer
De uittip van Bart RömerIn ons jaarlijks verschijnende ‘Magjezien’ geven onze relaties regelmatig leuke uittips. Dit keer geven wij het woord aan Bart Römer, directeur van de Nederlandse Filmacademie. Hij is gefascineerd door de stroming van water in de natuur.
Nederland kent vele verborgen, maar prachtige, kunst- en cultuurschatten. Daarvoor hoef je niet altijd naar het buitenland. Los van de gekende hoogtepunten in Nederland, zijn er dus ook de relatief onbekende pareltjes.
Een zo’n pareltje is het Waterloopbos in de Noordoostpolder. In Nederland is het begrip natuur een bijzonder gegeven. Een groot deel van ons land hebben we zelf op het water veroverd en vormgegeven. Ook wat we in die gebieden natuur noemen is door ons zelf gecreëerd.
Wie wel eens in Amerika heeft rondgereisd, herkent dit misschien wel. Je rijdt de stad uit en binnen enkele minuten zit je in de echte natuur. Natuurlijk is ook dat gedeeltelijk gecultiveerd grondgebied. Maar de meeste bossen, heuvels, bergen, rivieren en wat al niet meer, waren daar in een of andere vorm al aanwezig. Het was in elk geval geen water.
Bij ons is dat dus voor een groot gedeelte anders. Wij schiepen niet alleen grotendeels ons eigen land, maar ook de bijbehorende natuur. En dat deze door mensen gecreëerde natuur werkelijk beleefd kan worden als ‘spontane’ natuur is een geweldige prestatie. De Markerwadden zijn daarvan het meest recente sterke voorbeeld. Maar ook het Waterloopbos is er dus zo één. Een bezoek meer dan waard.
Onze wereldwijde bekendheid als waterland danken we mede aan al het onderzoek dat in dit bos heeft plaatsgevonden. Het Rijksmonument Waterloopbos is een historisch openlucht laboratorium in een prachtig polderbos. Hier zijn honderden onderzoeken uitgevoerd naar het gedrag van water. Je vindt er restanten van het onderzoek naar de Deltawerken, maar ook van waterwerken voor exotische plekken zoals de haven van Lagos. Het bos is vrij toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang.
Gemarkeerde wandelroutes leiden je langs de modellen van waterwerken die als ruïnes in het bos liggen. (De vorige alinea is ontleend aan de eigen website van het Waterloopbos). Wat mij in het Waterloopbos zo aansprak, was dat van enige kunstmatigheid geen sprake meer leek. Best gek in een bos dat vol staat met door mensen gebouwde waterwerken, waarvan sommigen in zeer aanwezig beton. En toch voelde het allemaal zo natuurlijk, zo in balans. Natuur en techniek in een harmonieus samenspel. Heel bijzonder en uniek in de wereld. En je kunt er relatief eenvoudig zo maar even naar toe. Het is er rustig wandelen, kijken, luisteren en genieten. En informatief.
